Σκουπιδότοπος ο Καθρέφτης της Αρκίτσας...

Ο “καθρέφτης” της Αρκίτσας, η γνωστή σε όλους μας κάθετη επιφάνεια πάνω από την Εθνική Οδό στο ύψος της Αρκίτσας, αποτελεί μια εμφάνιση του σεισμικού ρήγματος Αρκίτσας - Καμένων Βούρλων. Ένα ρήγμα που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως το παλαιότερο ενεργό, κατά τον καθηγητή κ Παπαζάχο. Ονομάζεται κατοπτρική επιφάνεια στη γλώσσα των γεωλόγων, γιατί η επιφάνειά του είναι λεία και μοιάζει με καθρέφτη. Εκτείνεται σε μήκος 300 μέτρων και ύψος 80 μέτρων περίπου. Το ρήγμα εμφανίζεται επιφανειακά με τη μορφή λείων επιφανειών στον ασβεστόλιθο. Οι λείες αυτές επιφάνειες είναι χαραγμένες από αναρίθμητες γραμμώσεις λόγω της τριβής των πετρωμάτων την ώρα του σεισμού και

διαβάστε περισσότερα...

Οικολογική Κίνηση Θεσσαλονίκης: Η δική μας οικολογία

Ήδη από το 1982 έχουμε πει ότι αντιλαμβανόμαστε την οικολογία ως το εργαλείο ανάλυσης, κριτικής και αλλαγής της κοινωνίας, που ξεκινάει από μια καινούργια οπτική γωνία, για να επανατοποθετήσει τον άνθρωπο μέσα στη φύση, αξιοποιώντας τα πορίσματα της επιστήμης και μετουσιώνοντάς τα σε κοινωνική πρακτική, με άξονες πλεύσης την αλληλεξάρτηση, τη φυσικότητα, την πολλαπλότητα και την πολυμορφία. Έτσι, γίνεται κατανοητό ότι η οικολογία, πέρα από τον εντοπισμό των φυσικών νόμων που διέπουν τα οικοσυστήματα, την καταγγελία της ανατροπής της οικολογικής ισορροπίας και τον αγώνα για την προστασία του περιβάλλοντος, επεκτείνεται αναπόφευκτα στην κριτική του τρόπου ζωής, παραγωγής και κατανάλωσης. Σε τελική ανάλυση και αντίθετα απ’ ότι πολλοί πιστεύουν, η κυριαρχία του ανθρώπου πάνω στη φύση δεν είναι παρά αντανάκλαση της κυριαρχίας ανθρώπου πάνω σε άνθρωπο. Αυτό πρεσβεύει η κοινωνική οικολογία, που δεν αρκείται να κολλάει τσιρότα στο πληγωμένο κορμί του πλανήτη.

Ίσως οι στόχοι μας να ‘ναι φιλόδοξοι. Αλλά θέλουμε να αλλάξουμε πολιτισμό. Να ξεπεράσουμε τη βιομηχανική, καπιταλιστική κοινωνία της κυριαρχίας και στη θέση της να οικοδομήσουμε μια οικολογική κοινωνία αυτόνομων κοινοτήτων και ανθρώπων. Μια κοινωνία που να αποτελεί μια “αρμονική σύνθεση πάθους, ορθολογικότητας και φαντασίας”. Και για να γίνουμε πιο σαφείς, ας δούμε που εστιάζεται η οικολογική κριτική και που στοχεύουν οι εναλλακτικές λύσεις που προτείνουν οι οικολόγοι.

Μετά την κατάρρευση του κρατικού και γραφειοκρατικού σοσιαλισμού (δηλαδή καπιταλισμού) της Ανατολής, το δυτικό καπιταλιστικό μοντέλο και μάλιστα με ορμή της νεοφιλελεύθερης λαίλαπας, που επηρεάζει και τους σοσιαλιστές, “παγκοσμιοποιείται” και κυριαρχεί παντού, ακόμη και με τη δύναμη των όπλων.

Με ολοένα και μεγαλύτερη ένταση, η κοινωνία που ζούμε λατρεύει, με θρησκευτική σχεδόν ευλάβεια, την “εργασία”, την “παραγωγή”, την “πρόοδο” και την “ανάπτυξη”, που νοούνται μόνο ως πρόοδος και ανάπτυξη των “παραγωγικών δυνάμεων”, δηλαδή του κέρδους. Εργαλεία αυτής της “ανάπτυξης” αποτελούν η “ουδέτερη”, όπως θέλει να εμφανίζεται, επιστήμη και τεχνολογία.

Η κοινωνία της ανάπτυξης που ζούμε, δομείται καθ’ εικόνα και ομοίωση του τρόπου παραγωγής. Είναι συγκεντρωτική ως προς την κατανομή της εξουσίας, συγκεντρωτική όσον αφορά τη χωροταξία της και τις βασικές ανθρώπινες λειτουργίες, τυποποιημένη όσον αφορά τις συμπεριφορές της, μαζοποιημένη ως προς τις ανθρώπινες εκδηλώσεις, πληθωρική και γιγαντομανής ως προς τα μεγέθη.

Αυτός ο τρόπος δόμησης της κοινωνίας και της παραγωγής, που βασίζεται στην κυριαρχία και την αυστηρή ιεράρχηση των αρμοδιοτήτων και των προνομίων, που υποτιμά το «θηλυκό» και καταπνίγει τις ιδιαιτερότητες, είναι που έχει οδηγήσει την ανθρωπότητα στο χείλος της οικολογικής καταστροφής, που έχει καταδικάσει το μισό πληθυσμό της Γης σε θάνατο από πείνα και που θέτει τη ζωή σε συνεχή αμφισβήτηση με την απειλή ενός πυρηνικού ολέθρου.

Ε, λοιπόν αυτή η κοινωνία δεν μας κάνει. Οφείλουμε να την αλλάξουμε. Πρέπει να την αλλάξουμε. Και οι προτάσεις των οικολόγων γι’ αυτό είναι σαφείς.

Ήδη από το 1982 αντιπροτείνουμε «μια κοινωνία απελευθερωμένη από τη λογική της «προόδου», της ανεξέλεγκτης παραγωγής και της αυστηρής εξειδίκευσης, βασισμένη στην αυτοδιαχείριση και την αυτοοργάνωση, που ξανατοποθετεί τον άνθρωπο σε αρμονική σχέση με το περιβάλλον του». Αυτή η οικολογική κοινωνία των αυτόνομων κοινοτήτων, δομείται με βάση τις αρχές του συνομοσπονδισμού, την αυτοδιαχείριση της παραγωγής και την αυτορύθμιση, προκρίνει τα μικρά μεγέθη, την αποκέντρωση και τις ήπιες εναλλακτικές τεχνολογίες, σέβεται τους φυσικούς κύκλους και επαναπροσδιορίζει τις ανθρώπινες ανάγκες.

Σε κοινωνικό επίπεδο, η οικολογική σκέψη αρνείται την πατριαρχική δομή της κοινωνίας μας, προσπαθώντας να δώσει στις γυναίκες τη θέση που τις αξίζει και ενσωματώνοντας τις «γυναικείες αξίες» στην οικολογική κουλτούρα.

Αναγνωρίζει και σέβεται το δικαίωμα στη διαφορά, γιατί μια οικολογική κοινωνία δεν μπορεί παρά να είναι ταυτόσημη με την ποικιλότητα και την πολυμορφία των τρόπων έκφρασης, συμπεριφοράς, σκέψης, κουλτούρας και ζωής. Σε επίπεδο κοινωνικής οργάνωσης, η οικολογική σκέψη αρνείται την ιεραρχία και τις εξουσιαστικές σχέσεις και αντιπροτείνει την άμεση δημοκρατία, με όλα τα χαρακτηριστικά που της έχουν προσδώσει οι κοινωνικοί αγώνες και εμπειρίες, από την απαρχή της ανθρώπινης ιστορίας και ιδιαίτερα στην αρχαία αθηναϊκή πόλη. Δηλαδή αμεσότητα, συμμετοχή, εναλλαγή στα καθήκοντα και τα πόστα, άμεση ανάκληση, ισότιμη συμμετοχή ανδρών-γυναικών, σεβασμό και προβολή των απόψεων που μειοψηφούν κ.λ.π.

Για να μπορέσουν όλα αυτά να εφαρμοστούν στην πράξη, πιστεύουμε ότι πρέπει να αποφεύγουμε την κινούμενη άμμο της κεντρικής πολιτικής σκηνής, τον καριερισμό, τις ποικίλες εξαρτήσεις και τους επαγγελματίες του σταρ σύστεμ. Η τοπική δράση, η πρόσωπο με πρόσωπο επικοινωνία, η πολιτική με τα καθημερινά της ρούχα μας συγκινούν περισσότερο. Γι’ αυτό και εκτιμούμε ιδιαίτερα όσους και όσες δραστηριοποιούνται σε δημοτικό και νομαρχιακό επίπεδο.

Τέλος, επειδή «δε μπορούμε να βασιστούμε σε κάποια αδυσώπητη πορεία της ιστορίας που θα μας σώσει αν δεν πετύχει ο δικός μας ιστορικός αυτομετασχηματισμός», προτείνουμε δύο προϋποθέσεις για τον αγώνα μας.

Η πρώτη προϋπόθεση αφορά τον τρόπο δράσης. Συνοψίζεται στη φράση «σκέψου συνολικά, δράσε τοπικά». Γιατί χωρίς συνολική θεωρία και παγκόσμια αντίληψη ο αγώνας μπορεί να ’ναι αδιέξοδος. Και η δεύτερη λέει πως η οικολογική σκέψη δεν πρέπει να μείνει στο επίπεδο της ιδεολογίας, αλλά να γίνει άμεσα -από σήμερα όπου αυτό είναι δυνατό- πράξη, τρόπος ζωής.

Ξεκίνα λοιπόν από τις δικές σου ανάγκες και μην περιορίζεσαι στο ρόλο του ιεραπόστολου ούτε το ρόλο του κυνικού παρατηρητή. Στο κάτω- κάτω η χειραφέτησή μας ή θα είναι έργο δικά μας ή δε θα υπάρξει ποτέ.

διαβάστε περισσότερα...

ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ: ATALANTI HILLS ή εναλλακτικές μορφές βιώσιμης ευημερίας;

Διαβάσαμε πρόσφατα σε τοπική εφημερίδα δηλώσεις του δημάρχου του Δήμου Λοκρών για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει η φερόμενη ως μεγάλη τουριστική επένδυση στον Έξαρχο της Αταλάντης. Είναι κρίμα σήμερα αυτοδιοικητικοί να μην λένε τα πράγματα με το όνομά τους και να αφήνουν υπονοούμενα πετώντας λάσπη και μιλώντας γενικά για εκπροσώπους «διαφόρων συμφερόντων και ανοιχτοπαλάμηδες που ανέμεναν την καταβολή «ιταλικού» φόρου και όταν είδαν ότι δεν εύρισκαν ανταπόκριση προσέφυγαν οι ίδιοι ή τα φερέφωνά τους σε ακυρωτικούς μηχανισμούς». Περιμένουμε να μας πουν σε ποιους και για ποιό πράγμα αναφέρονται.

Ως Οικολόγοι Πράσινοι δεν σταματήσαμε να προβάλουμε τις θέσεις μας για ένα άλλο μοντέλο βιώσιμης περιφερειακής, πολυκεντρικής, ήπιας ευημερίας. Αν δεν το κάναμε, θα έλεγαν κάποιοι ότι υποκρινόμαστε και ισορροπούμε ανάμεσα στα συμφέροντα και στις τοπικές ψήφους αρνούμενοι τις βασικές αρχές μας. Ως Οικολόγοι Πράσινοι δεν σταματήσαμε τις προσπάθειες να πείσουμε την κοινωνία ότι αυτό που μας έφερε ως εδώ, δεν είναι απλά μια οικονομική δημοσιονομική κρίση, αλλά μια κρίση συστημική, κοινωνική, μια κρίση αξιών, μια κρίση του μοντέλου παραγωγής και κατανάλωσης, μια βαθειά οικολογική κρίση. Δεν θα σταματήσουμε να τονίζουμε ότι, αν οι επιλογές μας οδηγηθούν στην σπατάλη των φυσικών πόρων, στην έλλειψη σεβασμού στη φύση, στο περιβάλλον και την αειφορία, οι κίνδυνοι είναι μεγάλοι για το μέλλον.

Είναι γνωστές οι ενστάσεις μας σε ό,τι αφορά στο περιβαλλοντικό και στο ιδιοκτησιακό μέρος της συγκεκριμένης επένδυσης, η οποία “βαφτίζεται” από τους φερόμενους επενδυτές και τους τοπικούς εκπροσώπους τους ως ήπια, αγροτουριστική και οικολογική. Οι τοπικοί ιδιαίτερα παράγοντες θεωρούν ότι, όλοι πρέπει να αποδεχτούμε αυτή τη “βάφτιση”• διαφορετικά δεν θέλουμε το καλό του τόπου και την ανάπτυξη. Πρέπει να την αποδεχτούμε και να ξεχάσουμε την απουσία εναλλακτικού σχεδίου βιώσιμης ανάπτυξης της περιοχής από το κράτος και την αυτοδιοίκηση, τα υδατικά αποθέματα της περιοχής, τις απειλές για ερημοποίηση και το Εθνικό Σχέδιο για την Καταπολέμηση της Απερήμωσης*, τη σπάταλη διαχείριση και την τσιμεντοποίηση της παραγωγικής γης, τον κίνδυνο ανατροπής της φέρουσας ικανότητας, τον δασικό χαρακτήρα της έκτασης και το ιδιοκτησιακό της καθεστώς.

Το φανταστικό παραδείσιο σενάριο του Atalanti Hills δίνει αόριστες υποσχέσεις και προβλέπει για όλους μόνο οφέλη και περιβαλλοντική προστασία χωρίς καμιά ολοκληρωμένη παρουσίαση των επίσημων στοιχείων και των μελετών, με βάση τα οποία προκύπτουν αυτά τα οφέλη. Μοναδικό επιχείρημα των υποστηρικτών της επένδυσης είναι οι θέσεις εργασίας, που πότε τις ανεβάζουν στις οκτώ χιλιάδες, πότε στις επτά και τελευταία τις μείωσαν αρκετά. Μάλιστα υποστηρίζουν ότι θα απαιτήσουν το 50% των θέσεων να είναι από την περιοχή, όταν ξέρουν πολύ καλά πως αυτό δεν στέκει νομικά. Να θυμίσουμε μόνο ότι στην Ισπανία, με 400 γήπεδα γκολφ, η ανεργία ξεπέρασε το 25% πολύ πριν την Ελλάδα

Είναι κρίμα, όταν η Λοκρίδα πράγματι υποφέρει, περισσότερο ίσως από άλλες περιοχές, να μην υπάρχει ένα σχέδιο ανασυγκρότησης της τοπικής οικονομίας και της κοινωνίας, όταν η περιοχή βρίθει από διαλυμένους συνεταιρισμούς, χωρίς να έχουν αποδοθεί ποτέ ευθύνες. Είναι κρίμα να περιμένουμε από τους ξένους και τα απροσδιόριστα κεφάλαια του χρηματιστηριακού μηχανισμού να μας σώσουν σαν να είναι αυτή η μοναδική έγνοιά τους. Είναι κρίμα να μην μπορούμε να διαχειριστούμε μόνοι μας τις τύχες μας και να περιμένουμε κάποιους σωτήρες, που τάζουν «φύκια για μεταξωτές κορδέλες» προτείνοντας ένα τουριστικό μοντέλο που εφαρμόστηκε και απέτυχε στην Ισπανία και αλλού.

Πέρα από τα παραπάνω, η επένδυση από το ξεκίνημά της αντιμετωπίζει κρίσιμα νομικά θέματα, για την επίλυση των οποίων έχουν εμπλακεί οι αρμόδιες κρατικές νομικές υπηρεσίες. Χαρακτηρίστηκε ως “Βατοπαίδι της Λοκρίδας” και σκάνδαλο. Κι αυτό, γιατί η μεταβίβαση/πώληση έγινε χωρίς να έχει αποσαφηνιστεί το ιδιοκτησιακό καθεστώς και ο δασικός χαρακτήρας** της έκτασης.

Σε κάθε περίπτωση, η Φθιώτιδα έχει αρκετές ομορφιές και προορισμούς, που έχουν παραμεληθεί. Είναι καλύτερο να αναδειχθούν αυτά και να διευρυνθεί η τουριστική δραστηριότητα σε περισσότερους τομείς και περιοχές, παρά να την στενέψουμε σε "κλειστά μοντέλα", τα οποία θα εκμεταλλεύονται οι ξένες εταιρείες.


* Από την απάντηση της Εθνικής Επιτροπής για την Καταπολέμηση της Απερήμωσης: «…Γενικά η ευρύτερη περιοχή της Αταλάντης χαρακτηρίζεται από μέτριο μέχρι υψηλό κίνδυνο ερημοποίησης. Η πεδινή περιοχή χαρακτηρίζεται κυρίως ως μέτριου κινδύνου, εκτός μιας λωρίδας γης κατά μήκος της θάλασσας με κακώς αποστραγγιζόμενα εδάφη που επηρεάζεται από την διείσδυση στον υδροφορέα υφάλμυρου ύδατος και προκαλεί την αλάτωση των εδαφών και χαρακτηρίζεται ως υψηλού κινδύνου. Η λοφώδης περιοχή με σχετικά αβαθή εδάφη και μεγάλες κλίσεις, με γεωργικές καλλιέργειες ή φυσική βλάστηση, χαρακτηρίζεται κυρίως ως υψηλού κινδύνου».

** Στις συνημμένες φωτογραφίες φαίνεται το σχέδιο/μακέτα της επένδυσης, όπου όλο το βουνό εμφανίζεται γυμνό, χωρίς δέντρα. Αποτυπώνεται ελάχιστο πράσινο σε κάποιες ρεματιές. Δείτε όμως τις φωτογραφίες από το βουνό, το γνωστό σε όλους Χλωμό, το οποίο διακρίνεται από την Εθνική Οδό κοιτάζοντας πάνω από την Αταλάντη.
Δείτε επίσης περισσότερα:
http://gipeda-golf.blogspot.gr/2008/09/15-09-2008-718784056.html
http://gipeda-golf.blogspot.gr/2009/02/blog-post_26.html
http://gipeda-golf.blogspot.gr/2009/03/blog-post_30.html
http://gipeda-golf.blogspot.gr/2011/04/blog-post_29.html

διαβάστε περισσότερα...

Πρόταση για τη διαχείριση των αποβλήτων ελαιοτριβείων στη Φθιώτιδα

Η πρόταση έχει ως σκοπό την αντιμετώπιση του χρόνιου προβλήματος της διαχείρισης των αποβλήτων των ελαιοτριβείων. Ένα πρόβλημα που αποκτά επικίνδυνο χαρακτήρα, γιατί αφορά άμεσα την ποιότητα των νερών του Μαλιακού και του Σπερχειού, ενοχοποιεί τις επιχειρήσεις των ελαιοτριβείων και έχει δημιουργήσει ένα κλίμα ανασφάλειας σε ό,τι αφορά στο περιβάλλον. Συσχετίζεται επίσης άμεσα με την ανασυγκρότηση του πρωτογενούς τομέα και την ελιά, που μπορεί να αποτελέσει πόλο βιώσιμης ανάπτυξης για την περιοχή της Φθιώτιδας.

Είναι ένα φιλόδοξο εγχείρημα για την Περιφέρεια, εφόσον υιοθετηθεί, διότι θα κληθεί να διαχειριστεί ένα θέμα «ταμπού» για την ελαιοπαραγωγό Φθιώτιδα. Κινείται στα πλαίσια της κοινωνικής οικονομίας και των εταιρειών «λαϊκής βάσης», δεν στοχεύει στη δημιουργία κερδών, αλλά μόνο στην αντιμετώπιση του συγκεκριμένου προβλήματος με όρους αυτοδιαχείρισης.

Αναλυτικότερα η πρόταση:

Στόχος : Σύσταση - υπό όρους και προϋποθέσεις - μιας Σύμπραξης φορέων της Περιφέρειας με τη συμμετοχή της ίδιας της Περιφέρειας, των ελαιοτριβέων και άλλων επιχειρηματιών και με δραστηριότητα την περιβαλλοντική διαχείριση και αξιοποίηση των αποβλήτων των ελαιοτριβείων της ευρύτερης περιοχής της Περιφερειακής Ενότητας Φθιώτιδας.

Στην Αναπτυξιακή Σύμπραξη, με νομική μορφή Αστικής μη Κερδοσκοπικής Εταιρείας, η ποσοστιαία συμμετοχή της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας δεν επιτρέπεται, με βάση το νομοθετικό πλαίσιο, να υπερβαίνει το 49%. Το υπόλοιπο 51% θα καλύπτεται από τους ιδιώτες της περιοχής μετά από δημόσια διαβούλευση (ελαιοτριβείς, Συνεταιρισμούς, Συλλόγους και άλλους τοπικούς φορείς).

Η επωνυμία της εταιρείας μπορεί να είναι «Εταιρεία Διαχείρισης Αποβλήτων των Ελαιοτριβείων Φθιώτιδας».

Τα βήματα που προτείνουμε για τη διερεύνηση και την επίτευξη του ως άνω στόχου συγκρότησης της Αναπτυξιακής Σύμπραξης είναι τα εξής :

1. Απόφαση του Περιφερειακού Συμβουλίου. Το Περιφερειακό Συμβούλιο εκφράζει το κατ’ αρχήν ενδιαφέρον της Περιφέρειας για την υλοποίηση του παραπάνω στόχου. Η Περιφέρεια δηλώνει ότι προτίθεται να καλύψει το 49% από το απαιτούμενο για τη σύσταση ΑΣ αρχικό μετοχικό κεφάλαιο των 100.000 €, ήτοι περίπου 50.000 €.

Στην αρχική απόφαση διατυπώνεται με σαφήνεια ότι το βασικό περιεχόμενο της δραστηριότητας αφορά στην συλλογή, επεξεργασία και αξιοποίηση/διάθεση των αποβλήτων των ελαιοτριβείων. Αν από την τεχνικοοικονομική μελέτη προκύψει η δυνατότητα ή η ανάγκη και δευτερευόντων δραστηριοτήτων, θα αποφασιστεί ανάλογα

2. Η Περιφέρεια αναθέτει σε προσωρινή Επιτροπή την πρωτοβουλία για την συγκρότηση της Αναπτυξιακής Σύμπραξης. Η προσωρινή αυτή Επιτροπή θα αναζητήσει τους φορείς και θα συντάξει τις νόμιμες διαδικασίες σύστασης και συμβουλευτικής υποστήριξης και θα αναθέσει την εκπόνηση τεχνικοοικονομικής μελέτης βιωσιμότητας του εγχειρήματος με έξοδα της Περιφέρειας(*). Η μελέτη διερευνά και προσδιορίζει τα κατ’ αρχήν απαιτούμενα έργα, επομένως και το κόστος για την υλοποίησή τους. Εφόσον το αποτέλεσμα της μελέτης είναι θετικό, και μόνον τότε, η Περιφέρεια προχωρά στα επόμενα βήματα. Είναι απαραίτητο στο σημείο αυτό να αναφερθεί και να υπογραμμιστεί ότι, η εταιρεία θα πρέπει – από τις δραστηριότητες που θα αναπτύσσει – να έχει έσοδα και κέρδη, ώστε να μπορεί να σταθεί στα πόδια της χωρίς κρατικά ή οποιαδήποτε άλλα «δεκανίκια» καθ’ όλη τη διάρκεια λειτουργίας της.

(*): Αν το κόστος της μελέτης υπερβαίνει τα 20.000 €, τότε η Περιφέρεια θα πρέπει να αναζητήσει συγχρηματοδότες ή χορηγούς που θα καλύπτουν το επιπλέον κόστος. Αν δεν βρεθούν τέτοιοι, τότε το εγχείρημα σταματάει. Βλ. και παρακάτω στο σημείο 3).

3. Η Επιτροπή ενημερώνει, αναζητά και συζητά με τους ιδιώτες επιχειρηματίες της περιοχής, ενδιαφερόμενους να συμμετέχουν στην ως άνω Σύμπραξη. Εφόσον βρεθούν αυτοί, είναι απαραίτητη ανάλογη με αυτή του Περιφερειακού Συμβουλίου δέσμευσή τους, ώστε να καλυφθεί το αρχικό μετοχικό κεφάλαιο των 100.000 € (Εάν τα ευθύς εξ αρχής αναγκαία έργα απαιτούν και άλλα κεφάλαια πέραν των 100.000 €, τότε η Περιφέρεια και ιδιώτες συμμέτοχοι γνωρίζουν εξ αρχής τις απαιτήσεις στις οποίες οφείλουν να ανταποκριθούν). Είναι αυτονόητο ότι, εάν δεν εξευρεθούν ενδιαφερόμενοι για συμμετοχή στη Σύμπραξη ιδιώτες, τότε ολόκληρη η πρωτοβουλία εκ μέρους της Περιφέρειας σταματάει στο σημείο αυτό χωρίς καμία άλλη συνέχεια.

4. Σύνταξη καταστατικού και σύσταση της εταιρείας Το Καταστατικό ψηφίζεται από τους εταίρους της Αναπτυξιακής Σύμπραξης και εκλέγονται τα όργανα διοίκησης

5. Καταβολή του αρχικού μετοχικού κεφαλαίου, έναρξη λειτουργίας της εταιρείας και έναρξη υλοποίησης των πρώτων δράσεων ή και έργων με βάση το Επιχειρηματικό Σχέδιο της Σύμπραξης.

Σκοποί της Εταιρείας
• Συγκέντρωση και επεξεργασία των αποβλήτων των ελαιοτριβείων και διάθεση του τελικού προϊόντος
• Συνεργασία με φορείς (Πανεπιστήμια, επιμελητήρια, οργανισμούς κλπ) για την από κοινού προώθηση των κοινών στόχων και προγραμμάτων
• Αξιοποίηση εθνικών και κοινοτικών πόρων και συμμετοχή της εταιρείας σε εθνικά και ευρωπαϊκά προγράμματα μέσω κατάστρωσης, υλοποίησης και διαχείρισης κατάλληλων επιχειρησιακών πλάνων.
• Διμερείς επαφές σε εθνικό επίπεδο με αντίστοιχους φορείς και επιχειρήσεις για τη διάθεση του τελικού προϊόντος

Διοικητικό συμβούλιο
Εκλέγεται επταμελές Διοικητικό Συμβούλιο με τρεις εκπροσώπους της Περιφέρειας και τέσσερεις εκπροσώπους εκ των συμμετεχόντων ιδιωτών - ένας από κάθε ελαιοπαραγωγό Δήμο(Λαμίας, Στυλίδας, Μώλου – Αγίου Κωνσταντίνου, Λοκρών).

Η Περιφέρεια έχει καθήκον να υποστηρίξει την παραγωγή της ελιάς στην Περιφερειακή Ενότητα Φθιώτιδας και να βοηθήσει στην αποτελεσματική αντιμετώπιση του τεράστιου οικονομικού και περιβαλλοντικού ζητήματος της διαχείρισης των αποβλήτων των ελαιοτριβείων.

Στέφανος Σταμέλλος
Μέλος των Οικολόγων Πράσινων

διαβάστε περισσότερα...