Επιστολή αγανακτισμένου συμπολίτη μας για το κυνήγι στο Καλλίδρομο

Καλησπέρα,
θα ήθελα να ανφερθώ στο ανεξέλεγκτο κυνήγι αγριόχοιρων που γίνεται κάθε Σαββατοκύριακο στο Καλλίδρομο. Φαντάζομαι ότι συμβαίνει και και στα υπόλοιπα βουνά της περιφέρειάς μας, αλλά στο Καλλίδρομο έχω τη δυστυχία να το ζώ κάθε βδομάδα.

Επισκέπτομαι το βουνό για πεζοπορία, φωτογράφηση και συλλογή μανιταριών πολύ συχνά και το θέαμα δεκάδων κυνηγών σε κάθε στροφή του δρόμου προς τη λίμνη είναι πραγματικά εφιαλτικό. Οι πυροβολισμοί πέφτουν ασταμάτητα από κάθε πλευρά, από νωρίς το πρωί μέχρι το μεσημέρι με αποτέλεσμα τα ζώα να είναι συνεχώς σε κατάσταση πανικού.

Έχω δεί δύο φορές μικρά αγριογούρουνα να τρέχουν αλαφιασμένα από το ανεξέλεγκτο κυνήγι (τη μία φορά μάλιστα πέρασαν επικίνδυνα δίπλα μου), έχω συναντήσει ζαρκάδι στις παρυφές του Ελευθεροχωρίου (προφανώς εξωθημένο εκεί από κυνηγούς και σκυλιά που ακούγονταν στο δάσος) και νιώθω τη βουβαμάρα και τον φόβο του δάσους και των κατοίκων του για τους "λεβέντες πιστολέρο" των χωριών μας.

Αναρωτιέμαι ώς πότε θα συνεχίσει να υπάρχει ζωή σε αυτό το βουνό με αυτούς τους εξαντλητικούς ρυθμούς που κυνηγιέται...

Επίσης αναρωτιέμαι γιατί δεν υπάρχει ένας στοιχειώδης αυτοέλεγχος από τον κυνηγετικό σύλλογο Λαμίας...

Πρίν τρείς εβδομάδες, κυνηγοί (λαθροκυνηγοί μάλλον) τους οποίους γνωρίζω εξ όψεως, έμαθα ότι σκότωσαν λύκο στο Καλλίδρομο. Γνωρίζω επίσης ότι σκοτώνουν αδιακρίτως μωρά αγριογούρουνα και ζαρκάδια. Αρκεί να τα συναντήσουν...

Δεν ξέρω τι μπορούμε να κάνουμε για να περιφρουρήσουμε τη ζωή στα βουνά μας. Αν έχετε κάποια ιδέα, παρακαλώ μοιραστείτε την μαζί μου.

Φιλικά
Αλεξίου Αντώνης
ΛΑΜΙΑ